Één week twitteren voor @Coevordenaren, leuk?!



Ontzettend tof dat ik gevraagd ben om een week lang te twitteren voor de account Coevordenaren, over alles wat mij bezig houdt!

Toch was mijn eerste reactie instinctief om nee te zeggen. Wat heb ik nou te vertellen dan? Alsof ik een interessant leven heb. Wat kan ik nou bijdragen? Wie ben ik nou dan?



Ik ben Debbie, 30 jaar en al ruim twee jaar in gevecht met een burn-out/depressie. Ik ben moeder van twee fantastische kinderen, twee jongens van 6 en 2, waarvan 1 er intensieve zorg nodig heeft vanwege klassiek autisme, ADHD en licht verstandelijke beperking. Dit drukt een grote stempel op onze levens en op het leven van ons als gezin zoals je je misschien wel een beetje kunt indenken. Nou ja, dat is ook wel veel gevraagd misschien, je kunt het je niet voorstellen hoe het is wanneer het niet je eigen kind betreft.

Ik ben leerkracht in het voortgezet speciaal onderwijs en heb veel kennis over ASS, ADHD en LVB, maar die kennis is behoorlijk waardeloos wanneer het ineens om jouw eigen kind gaat en hoe te handelen.

Een depressie krijg je natuurlijk niet zomaar, dat bouwt zich steeds maar op. Steeds ga je over je eigen grenzen heen, net zo lang totdat je niet meer kunt en breekt en dan maar huilend de huisarts opbelt omdat je je geen raad weet met de paniekaanvallen, slapeloosheid en duistere gedachten.

Het is heel heftig, de strijd. Ik ben in november 2014 gestart met mijn blog, omdat ik op zoek was naar lichtpuntjes, de sterren in het donker en de regenboog in de regen. Ik besloot dat ik wél wilde leven en daar heel hard voor te vechten.

Dit blog heeft mij daar ontzettend bij geholpen, inmiddels plaats ik dagelijks iets erop, over alles wat mij interesseert en bezig houdt. En het spreek mensen aan! Ik krijg leuke en lieve reacties, het grootste compliment vind ik het wanneer iemand een recept uitprobeert van mijn blog of wanneer ik iemand inspireer om iets te maken/kopen/doen. Daar doe ik het voor.

Toch kriebelde er wat, het paste nog niet helemaal goed bij mij. Ik wil bewustwording creëren en mensen aan het denken zetten, niet alleen wanneer het gaat om gezond eten, hardlopen en met een klein budget toch leuke dingen doen, maar ook als het gaat om hoe het is om te leven met een zorgintensief kind en wat een depressie inhoudt.

Ik ben dus ook gaat schrijven over autisme en depressie. Het verbaasd me nog steeds dat er zoveel mensen in geïnteresseerd zijn om dat te lezen! Dat zijn veruit mijn meest gelezen blogs, mijn doel behaal ik daar dus wel mee.
Sowieso wat meer bekendheid geven hieraan is natuurlijk goed, bewustwording kan pas ontstaan wanneer mensen ook weten wat het precies inhoudt om te leven met ASS (autisme spectrum syndroom, de nieuwe term voor autisme) en/of een depressie.

Ik heb heel veel te vertellen. Ik heb zeker een boeiend leven. Ieder leven is evenveel waard, ik ben niet minder dan een ander. Ik kan genoeg bijdragen: mijn  humor, mijn kennis van ASS, een vluchtig kijkje in ons leven, inspiratie om te gaan hardlopen, de aanloop naar en spanning van het wachten op de uitslag van de wisselwinkel vrijdag (!), tips om gezond te leven. Ik heb dus toch ja gezegd tegen @JeanetteCroezen van @Coevordenaren, het gaat een leuke week worden, ik heb er zin in!

Reacties