Ellendige depressie

Alsof er een gat
In mijn borstkas is
Continu een doffe pijn
Ademen met m'n longtoppen

Het lijk wel dat rest van
Mijn longen gevuld is
Met zwaar water
't Is verstikkend


Teerachtige stroop stroomt
Door m'n aderen
Mijn hart heeft moeite
Het rond te pompen
In dit verraderlijke lijf

Een dikke mist
Heeft plaats genomen
In mijn hoofd

De loodzware en
Inktzwarte deken
Is weer als vanouds
Volop aanwezig

Tranen blijven maar stromen
Stoppen lukt amper
Labieler dan ooit
Wens ik steeds maar weer
Dat deze dag ook weer voorbij is

Vluchtend voor de pijn
Probeer ik bezig te blijven
Ik hou mezelf voor de gek
Het is uitstel van executie

Wat overdag
Wordt weggedrukt
Komt 's nachts twee keer
Zo hard mij inhalen

Ellendige depressie
Ik ben je zo ongelofelijk zat!

Reacties